Pogodnie w dolinach🌞

Czas schodzić w doliny. Pogoda nadal szalenie dopisuje i po chwili schodzę w krótkim rękawku. Przede mną maluje się piękny obraz gór rzek i jezior. Mam wrażenie, że po tej stronie, odkąd przekroczyłem czubek lodowca, góry są nieco bardziej strome i poszarpane, przez co bardziej widowiskowe.

Przez ok 8km idę w dół, gdzie powoli zaczyna gęstnieć różnorodność roślin. Po tym dystansie dochodzę do małej wioski i tutaj tez witają mnie pierwsze drzewa jakie widzę od tygodnia. Słońce dalej świeci. Jest sobota i najwyraźniej jest dziś miejscowy dzień regeneracji drogi, bowiem okoliczna ludność w mniejszych i większych grupkach krząta się, tutaj pogłębia rowy, tu zasypuje dziury, równa pagórki, inni jeszcze ścianą drzewka przy boku... No dzieje się. Trochę jednak mi to nie na rękę, a może nawet nie na stopę, bo świeżo rozgarnięta droga ma pełno luźnych kamieni, które męczą moje podeszwy (w sensie anatomiczne podeszwy, ale u butów pewnie też). Kilka kilometrów dalej drogą zamienia się w asflatową. Z boku ryczy górska rzeka, co chwila skacząc ze skał kolejnymi wodospadami, a kolor jej jest jasno niebieski.

W końcu borówki na poboczu drogi są dojrzałe. Pierwszy raz także od tygodnia ciśnienie powietrza w okół mnie jest wyższe niż 900hPa.

Dochodzę po wielu dniach do niewielkiego sklepu i robię zakupy. Małe zakupy, bo wiem, za da dwa dni będę w dużym mieście - Voss i nie ma co dużo nosić. Jest tak ciepło, że chyba nawet ponad 15stopni. Wieczorem kapie się w tej rzece, akurat na spokojnym odcinku, i cieszę się temperaturą, której w końcu nie można na pewno podciągnąć pod morsowanie. Jestem na ok 600m.

Kolejnego dnia schodzę odrobinę i żeby nie było nudno odbijam od asfaltówki w górę. Nie ma tu szczególnie szlaku, jedynie pełno małych ścieżek przecinających się pod każdym kątem, prowadzące do porozrzucanych na zboczu góry domków, do których jest to oczywiście jedyne dojście. Na pewno bym się zgubił, gdyby nie GPS i zapisana dokładnie trasa. A trasa jest to teraz taka, jaką szedł coroczny bieg właśnie Oslo-Bergen i którą to ściągnąłem na telefon i Garmina. Wcześniej dużo się trasy pokrywało z biegiem, ale teraz, już zaplanowałem trzymać się dokładnie tej trasy. GPS przeprowadza mnie przez istny labirynt i nieco wyżej jest już jedna ścieżka, co prowadzi przez szczyt ok 950m. Cały czas pada, ale przyjmuje to tu już jako normę, a to ze słońca się ciesze jako odstępstwa od normy.

Dochodzę znowu do szutrowej drugi i znajduje wiatę. Idealnie! Mogę się w spokoju wysuszyć.

Rano szybko się pakuje i ruszam w drogę. Początkowo szutrową, a po paru kilometrach skracam w ścieżkę. Dużo schodzę w dół, bowiem muszę zejść z 700m na około 50m.

Dolina się ciągnie i zawija, a dna nie widać.

Powoli zaczynają się pojawiać domy w coraz częstszych skupiskach. To znaczy, że zblizam się do większej cywilizacji. Przechodzę przez szczyt małego pagórka i oczom mi się ukazuje wielka, stroma i niemal cała naga góra. Robi wrażenie. Przez resztę dnia, aż do miasta obchodzę tą górę, tylko po przeciwległej stronie doliny, że mam na nią piękny widok.

Chcąc odbić w las, muszę się przebić przez pole budowane, gdyż w międzyczasie postanowiono najwyraźniej mój 20cm szlak poszerzyć nieco w drogę ekspresową. Na szczęście dopiero co zaczęli, więc około 200m miałem takich niedogodności, a później cudowny, spokojny i omszały las świerkowy. Byłem już nieco nisko, co pozwoliło drzewom urosnąć tak wysoko, że aż zapomniałem, że tak wysoko się da. Znowu kawałek pod górę. No stwierdzam, że to czas i wyciągam "zakurzone" krótkie spodenki. Nie były one używane od 16dni, odkąd wspinałem się z Noresund na pierwsze "nagie pasmo" górskie.

Przechodząc po raz kolejny przez torfowisko, zastanowiłem się, że skoro borówki są to już dojrzałe, to może malina moroszka też?

I tak! Następnie pół godziny spędziłem zbierając jak to nazywają "złoto Arktyki" (bo jest żółte i kosztuje krocie). Trochę podjadłem i ruszam dalej. Po niespełna godzinie wpadam na pole... Malin! Takich zwykłych i zdziczałych, nie takich dużych jak moroszka, ale w jakiej ilości! I nawet nie miały kolców! Z pola miałem także widok już na miasto - Voss 

Teraz to już zjadam naprawdę sporą porcję zanim ruszam dalej. 

Do miasta wychodzę praktycznie z lasu,

 bardzo fajnie mnie trasa biegu poprowadziła.

Miasto tak szczerze, to mnie nie bardzo urzekło. Nawet bym powiedział, że nieco brzydkie. Chodzi mi o centrum, bo ciężko oceniać stojące w około w nieładzie domy. Miasto generalnie jest bardzo małe.

Tak więc przez centrum idzie droga samochodowa, są nawet światła! Ale nie ma starych zabudowań, tylko parę takich niskich bloków, i domów. Zdaje się że powstało niedawno, i to bez jakiegoś planu. Chociaż też, każdy co ma pieniądze tutaj to ma dom, a w tych blokach, to pewnie jacyś migranci mieszkają. Ale może jest gdzieś indziej przyjemny ryneczek by usiąść na ciasteczko czy piwko, a ja tam nie doszedlem?

Robię zakupy, zostawiam powerbanka do naśladowania wnjedym z domów na obrzeżach, i idę spać na plaży zalewu koło miasta. Po 25km które dzisiaj przeszedslem szybko mi się to udaje:)

Foty jednak będę jak dojdę do Bergen, bo mało energii elektrycznej